Paweł Sobieraj

Życie każdej rodziny zmienia się wraz z przyjściem na świat dziecka. Byliśmy na te zmiany przygotowani, chociaż strach zawsze towarzyszy, tym bardziej w tak trudnym okresie jakim jest pandemia.

Czas oczekiwania na przyjście na świat Pawełka był piękny, ale niestety postanowił, że wcześniej chce poznać swoich rodziców. Urodził się jako wcześniak. Niestety tuż po urodzeniu lekarze określili stan zdrowia naszego synka jako bardzo ciężki. Szanse na przeżycie były znikome, ale nasz synek walczył od pierwszych chwil pojawienia się na świecie. My nic nie mogliśmy zrobić. Bezsilność była nie do zniesienia. Miesiące spędzone w szpitalu w ciągłym niepokoju i ciągły strach co przyniesie jutro. Morze wylanych łez, które towarzyszą nam do dzisiaj, jak patrzymy na nasze dziecko. W końcu przyszedł czas wypisu do domu. Niestety do maleńkiego mieszkania w którym jesteśmy we czwórkę, bo przebudowę i wykończenie naszego domu trzeba było wstrzymać. Mąż nie mógł pracować, jak byliśmy w szpitalu, bo nasz starszy syn potrzebował opieki.

Teraz nasze życie to ciągłe wizyty u specjalistów pod opieką których Pawełek musi być cały czas. Niestety możemy liczyć tylko na siebie, nie mamy blisko żadnej osoby, która mogłaby, chociaż na chwilkę nas odciążyć i wziąć pod opiekę starszego synka. Oprócz lekarzy specjalistów musimy zapewnić Pawełkowi także rehabilitację. Potrzebujemy wsparcia fizjoterapeuty oraz terapeuty SI, ponieważ synek ma obniżone napięcie mięśniowe. Jest to niezmiernie ważne dla dalszego rozwoju. Ponadto ze względu na utrzymaną stomię Pawełek powinien być objęty opieką neurologopedy. Terapia powinna odbywać się codziennie nie tylko po to, aby jego stan zdrowia się poprawiał, ale również po to aby się nie pogarszał. Niestety w ramach publicznej ochrony zdrowia wizyty u takich specjalistów są nie do osiągnięcia. Ze względu na bardzo trudną sytuację, która nas dotknęła, zwracamy się z prośbą o wsparcie do wszystkich ludzi dobrej woli.

„Rodzice Pawełka”